Sa tinagal-tagal ng panahong di ako nakakapagnet, sa wakas Biyernes na. May hang-ups pa ako ng sineng salo-salong iniyakan namin nina Mareng Kate ant Pareng Eka (pinilit lang po yung Mare, para ma-emphasize ang Pareng Eka). Iba talaga ang taste ni Mr. Gavarra. Hanggang ngayon, ginugulo pa rin ang isipan ko ng Graveyard of the Fireflies. Disturbing. Sentimental, still disturbing. Oo, disturbing siya. ire-recommend ko siyang panoorin kung member ako ng film festivals. Sayang, di ko natapos ang Spirited Away. Seems promising. Pero alas-tres na noon ng madaling araw. Matulog naman tayo. Tutal dalawa na ring pelikula ang napanood namin, yung isa pala ay The Debut, starring Rufio ng "The Hook" (a.k.a. Dante Basco).
Fi-nolood na naman ni Fer ang friendster. Kung meron mang awards for Greatest Membah ng Friendster, siya ang iboboto ko. Nakakatuwang magbasa ng mga posts.
Ipinanganak na rin pala kahapon ang rival org ng BKS - Busy Kami Society, kung saan charter members sina Fer, Mycs, Zoe etc. FKS - Free Kami Society, kung saan ako pa lang at si Aji ang members, at ang member ng BKS na si Cater ang nagbigay ng ideya sa amin. I-expel niyo na siya hehe ;)
Kaninang mga 11:00 am, kasalo kong kumakain si Ninang Joan sa Jolibee ng Olimall. Maraming napag-usapan,napagdiskusyunan. From lovelife, politics, friends, life per se. Maraming tumatak sa isip ko. Pero may isang bagay na nabanggit niya na hindi ko maalis sa utak ko, "Usually kasi kapag may intuition ka na there's something wrong, most probably totoo ngang there's something wrong."
Oo, may intuition akong there's something wrong about something in my life that I can't discuss with anyone for now. Heto na naman ang litanya ko. Actually, malapit ko nang isara ang blog na ito dahil nagiging venue for emotional catharsis siya for me. Which isn't actually good at all. Magb-blog lang for the sake of ranting. Kaepalan ko naman.
Katatapos lang ng ENG 5 class ko. At nagkakapatung-patong na ang lahat ng mga bagay. Hindi ko na sila mapigilan. Hindi ko na mapanghawakan. Nakakaasar, nakakainsulto sa sarili. Ulit, tao lang naman ang gumagawa ng sarili niyang problema. Kaya naaasar ako. Kasi nammroblema ako. Eh mas marami namang tao sa mundo ang may mas mabigat na problema kaysa sa akin. Pero tutal, iba't-iba naman ang context na ginagalawan natin. Paano ko mamamatay ng maaga niyan kung ngayon pa lang hindi ko pa maabot ang 1/4 ng self-satisfaction na isang prerequisite to die?
"People kill themselves with work to escape from certain things." -galing kay Cathy Salamangkera.
Yun lang. Nakakaasar. Nangingilid na ang tubig sa eyelids for no reason at all. Nakakaasar ulit.
Walang makakarelate sa particular blog na ito. Sorry. I don't consider my readers for now. Magpapaka-selfish muna ako. Just in the ranting attitude. Uwi na ko ng dorm.
Fi-nolood na naman ni Fer ang friendster. Kung meron mang awards for Greatest Membah ng Friendster, siya ang iboboto ko. Nakakatuwang magbasa ng mga posts.
Ipinanganak na rin pala kahapon ang rival org ng BKS - Busy Kami Society, kung saan charter members sina Fer, Mycs, Zoe etc. FKS - Free Kami Society, kung saan ako pa lang at si Aji ang members, at ang member ng BKS na si Cater ang nagbigay ng ideya sa amin. I-expel niyo na siya hehe ;)
Kaninang mga 11:00 am, kasalo kong kumakain si Ninang Joan sa Jolibee ng Olimall. Maraming napag-usapan,napagdiskusyunan. From lovelife, politics, friends, life per se. Maraming tumatak sa isip ko. Pero may isang bagay na nabanggit niya na hindi ko maalis sa utak ko, "Usually kasi kapag may intuition ka na there's something wrong, most probably totoo ngang there's something wrong."
Oo, may intuition akong there's something wrong about something in my life that I can't discuss with anyone for now. Heto na naman ang litanya ko. Actually, malapit ko nang isara ang blog na ito dahil nagiging venue for emotional catharsis siya for me. Which isn't actually good at all. Magb-blog lang for the sake of ranting. Kaepalan ko naman.
Katatapos lang ng ENG 5 class ko. At nagkakapatung-patong na ang lahat ng mga bagay. Hindi ko na sila mapigilan. Hindi ko na mapanghawakan. Nakakaasar, nakakainsulto sa sarili. Ulit, tao lang naman ang gumagawa ng sarili niyang problema. Kaya naaasar ako. Kasi nammroblema ako. Eh mas marami namang tao sa mundo ang may mas mabigat na problema kaysa sa akin. Pero tutal, iba't-iba naman ang context na ginagalawan natin. Paano ko mamamatay ng maaga niyan kung ngayon pa lang hindi ko pa maabot ang 1/4 ng self-satisfaction na isang prerequisite to die?
"People kill themselves with work to escape from certain things." -galing kay Cathy Salamangkera.
Yun lang. Nakakaasar. Nangingilid na ang tubig sa eyelids for no reason at all. Nakakaasar ulit.
Walang makakarelate sa particular blog na ito. Sorry. I don't consider my readers for now. Magpapaka-selfish muna ako. Just in the ranting attitude. Uwi na ko ng dorm.
Posts
